വാല്മീകി
മൌനത്തിന്റെ വല്മീകങ്ങള്
എന്നെ മൂടുമ്പോള്
കണ്ണുകളില് പ്രത്യാശയുടെ തിളക്കം
നീ കണ്ടിരുന്നു.
ആ തിളക്കത്തെ
ജിജ്ഞാസയുടെ മുള്മുനയാല്
നീ കുത്തി കെടുത്തി..
ചുവന്ന ഇരുട്ടില്
നിനക്ക് വെളിച്ചമേകാന്
ഹൃദയത്തില് കൊളുത്തിയ
മണ്ചിരാതുകളും
താനേ അണഞ്ഞു പോയി..
നൊമ്പരത്തിന്റെ തീക്കനലുകള്
എരിയുന്ന മനസ്സിനെ
സാന്ത്വനത്തിന്റെ...
സാമിപ്യത്തിന്റെ...
നീരുറവകളാല് തണുപ്പിക്കുമെന്ന്
വെറുതെ ആശിച്ചു.
ഋതുക്കള് തിമിര്ത്താടി.
വല്മീകങ്ങള് അലിഞ്ഞു പോയി..
എങ്കിലും നീ വരുമെന്ന്..
ശിശിരത്തില് വിറങ്ങലിച്ച
ദേഹത്തെ പുല്കുമെന്നു
വെറുതെ...വെറുതെ മോഹിച്ചു..
Blogger Widgets
No comments:
Post a Comment